In september 2012 zijn er twee onderzoeksprojecten, die uitgevoerd worden door het ARC (= Australian Research Council) Centre of Excellence in plantaardige celwanden aan de Waite Campus van de universiteit van Adelaide (Australië), met betrekking tot het ontwikkelen van nutritioneel aangerijkte pasta opgestart in samenwerking met de Italiaanse universiteiten van Bari en Molise.
Gewiekste marketeers bedachten een aantal jaren geleden een nieuwe term voor fruitsoorten die rijk zijn aan antioxidanten en nutriënten: de zogenaamde ‘superfruits’ waren geboren. Sedertien groeide de verkoop van gojibessen, acaibessen, veenbessen, mangosteen en dies meer, enorm.
Voor alle duidelijkheid, ‘superfruits’ is een marketingterm die sinds 2005 gebruikt wordt in de voedings- en drankensector en as such niet gedefinieerd is bij wet. Aanvankelijk werden deze ‘superfruits’ in hoofdzaak onverwerkt of in fruitsappen verkocht, maar gaandeweg worden ze ook steeds meer toegepast als ingrediënt in functionele voeding, confiserie en zelfs cosmetica. Tegenwoordig komen er energiedranken, dieetsupplementen en smaakstoffen op de markt die aangerijkt zijn met deze ‘superfruits’. Hoewel ze steeds vaker toegevoegd worden in voeding en dranken, zijn de heilzame effecten die toegeschreven worden aan deze fruitsoorten doorgaans niet wetenschappelijk onderbouwd en is het niet bewezen dat ze zoveel ‘gezonder’ zijn dan pakweg bananen of appels. Verkopen doet het anderzijds wel… |
Het doel van het ARC Centre of Excellence is om de fundamentele rol van celwanden in planten nader te onderzoeken en om na te gaan hoe ze kunnen gebruikt en opgewaardeerd worden. In beide projecten wordt de samenstelling en functionaliteit van celwanden in durumtarwe (zie kaderstuk hieronder), die doorgaans gebruikt wordt om pasta te maken, bestudeerd.
Durumtarwe of harde tarwe (Triticum durum L.) is een tarwesoort met een grote en harde korrel, waarvan de bloem een hoog gehalte aan gluten bevat. Ongeveer 10% van het tarweareaal wordt beteeld met durumtarwe. Durumtarwe groeit alleen goed in een warm klimaat en wordt in Europa voornamelijk in Zuid-Europa verbouwd. De belangrijkste teeltgebieden liggen in Noord-Amerika, Argentinië en Rusland, in gebieden met warme zomers. De producten die van de bloem van deze tarwesoort worden gemaakt, zijn extra stevig door het hoge gehalte aan gluteneiwitten. Grof gemalen durumtarwe wordt gries of semolina genoemd en bestaat uit korrels met een diameter tussen de 0,25 en 0,75 mm. Hiervan wordt couscous gemaakt. Ook de typisch Italiaanse noedels en pasta's worden van dit gries gemaakt. |
In het eerste project, in samenwerking met de universiteit van Bari, wordt nagegaan hoe de groei van durumtarwe het gehalte aan zetmeel en voedingsvezels beïnvloedt. Daarnaast zal ook onderzocht worden hoe het gehalte aan voedingsvezels kan verhoogd worden. In het tweede project, in samenwerking met de universiteit van Molise, wordt de rol van arabinoxylanen en betaglucanen, twee belangrijke voedingsvezels in tarwesoorten, op de kwaliteit van pasta en brooddeeg nader bestudeerd.
In eenvoudige bewoordingen is het uiteindelijke doel van deze projecten om spaghetti te ontwikkelen die een aantal, potentiële gezondheidsvoordelen heeft voor de consument, zoals het reduceren van het riscio op hart- en vaatziekten of darmkanker. Daarnaast willen de onderzoekers ook de kwaliteit van pasta verbeteren.
Bronnen
- http://www.engineeringnet.be: Na superfruit: superspaghetti!; 4/04/2013
- http://phys.org/news: Adelaide joins with Italy to develop ‘super spaghetti’