Maarten Jongsma van Plant Research International werkt aan een bio-elektronische neus. Hiermee zal de gewaarwording van geur en smaak omgezet kunnen worden in getallen!
De neus en geurperceptie
In een mensenneus zitten een kleine vierhonderd verschillende receptoren. De verschillende receptoreiwitten reageren elk op hun eigen, specifieke wijze op verschillende geurstoffen. Elke geurstof heeft een uniek activeringspatroon met een eigen ‘geurcode’ die typisch is voor die geur.
De mens is het uitgelezen meetinstrument als het op sensoriek aankomt. Maar de mens is tegelijkertijd ook beperkt. Men krijgt immers al snel te maken met ‘adaptatie’. De gevoeligheid van de receptorcellen neemt immers af bij overmatig snuiven. De receptorcellen geraken snel gewend aan nieuwe stoffen zodat ze als het ware verzadigd of vermoeid raken. Vandaar de zoektocht om de mens gedeeltelijk te vervangen of te ondersteunen.
Het onderzoek
Jongsma en zijn medewerkers werken aan een technologie waarmee ze die receptoren kunnen produceren in cellijnen. De receptoren worden afgesplitst in kleine blaasjes. Op die manier laten ze zich makkelijker manipuleren. Aan dat blaasje plakken de onderzoekers een stukje DNA. Op een chip brengen ze de corresponderende tegenovergestelde DNA stukjes. Wanneer ze de blaasjes in contact brengen met de chip ontstaat er een soort moleculaire klittenband. De blaasjes hechten zich via die DNA stukjes automatisch vast aan de chip. De receptoren zitten nu vast op de chip.
Wanneer een aromaverbinding in contact komt met deze chip, zal het zich vastmaken aan zijn receptor. Op dat moment stromen er calciumionen het blaasje in. Daardoor verandert het elektrische potentiaal van het blaasje en ook het potentiaal van het silicium op de chip. Doordat elke receptor aan de chip vastzit met een andere DNA-streng kan exact bepaald worden welke receptoren geprikkeld worden.
Bron
www.kennisonline.wur.nl