Eetbare RFIDs: een eerst stap naar intelligente voeding

In het kader van een Nederlands project werden eetbare RFID componenten ontwikkeld. Hiermee lijkt een belangrijke stap gezet te zijn richting intelligente voeding.

In het kader van een Food & Nutrition Delta haalbaarheidsproject ontwikkelt Philips in samenwerking met C-it (Consultatie Implementatie Technisch Beheer) eetbare RFID’s. Het idee werd uitgewerkt met het oog op toepassingsmogelijkheden voor de herkomsttracering van kaas. In tegenstelling met bijvoorbeeld een biefstuk ligt het achterhalen van de exacte herkomst van een kaas immers een stuk moeilijker. Immers tijdens het proces van kaasbereiding gaat de traceerbaarheid grotendeels verloren. Het is pas als de kaas een vaste vorm aanneemt dat de kaasbereider er een identificatielabel oplegt.


Food & Nutrition Delta (FND)

Op initiatief van Nederlandse multinationals, KMO-ers en kennisinstellingen is, in dialoog met de Nederlandse ministeries van Economische Zaken en Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, het innovatieprogramma Food & Nutrition Delta (FND) opgezet. Het FND-programma, dat is gericht op het 'post-harvest' deel van de industrieketen, bestaat uit twee fasen en heeft als doel om van Nederland de leidende food & nutrition innovatie regio te maken.


Philips en C-it zagen een oplossing van het probleem in het ontwikkelen van eetbare RFID-tags (zie ook STW artikel van 11 oktober 2007) die aan de bakken wrongel zouden kunnen worden toegevoegd. Voor deze tags maakt het immers niet uit dat ze wegzakken in vloeibare substantie, want ze zijn tot zestig centimeter diep automatisch leesbaar. Er zou dus in een vroeg stadium van de bereiding reeds een identificatie van de kaas optreden.

RFID-tags bestaan uit twee onderdelen: enerzijds een geïntegreerde schakeling (een chip) die instaat voor het bewaren en verwerken van informatie, en anderzijds een antenne die tot tachtig maal groter is dan de chip. Het grootste obstakel om tot een eetbare RFID-tag te komen wordt gevormd door de antenne die doorgaans samengesteld is uit centimeterslange, oneetbare metalen draadjes. De oplossing werd gevonden in het aanbrengen van een lijntje eetbare inkt op eetbaar papier, waarbij de inkt geleidbaar werd gemaakt met koolstof. Momenteel wordt deze eetbare antenne verder verfijnd en wordt er gekeken of de oplossing ook in de praktijk technisch haalbaar is. De Nederlandse kaasindustrie geeft zijn volle medewerking aan deze praktijktesten. Dit alles zou moeten leiden tot effectieve en kosttechnisch interessante eetbare RFID-tags.

Bron

SenterNovem: Food&Nutrition Delta project ‘Kaas gegeten van RFID’s'