Het eerste nanocomposietpolymeer werd enkele jaren geleden ontwikkeld door InMat ter bekleding van tennisballen Wilson’s Double Core. Dezelfde coating werd gebruikt in banden, industriële reservoirs en chemische beschermingen.
Momenteel legt InMat zich toe op niet-elastomere barrièrecoatings voor flexibele verpakkingen en later voor stijve verpakkingen en medisch materiaal. Zo is er bijvoorbeeld de nanocomposietcoating die op PET-films en PP-laminaten de zuurstofbarrière meer dan 1000x verbetert.
De nieuwe coating, Nanolok PT, is een suspensie van montmorilloniet (Southern Clay Products) in een polyester. Ze kan worden aangebracht in een dunne en transparante laag op allerlei polymeren en verbetert de barrière-eigenschappen met 4 tot 5 grootteorden. Ze kan op maat worden ontworpen door gebruik te maken van specifieke grensvlakactieve stoffen teneinde de bevochtigbaarheid en de hechting van de substraten te verbeteren. Proeven hebben bewezen dat een coating van 1 – 2µm op PET- en BOPP-films hetzelfde barrière-effect geeft als een EVOH-coating van 12µm. Verder bleek Nanolok PT de transmissiesnelheid van zuurstof te verlagen van 120 tot 0,8-2,0 cc/m2.d.atm op een PET-film van 12µm en op een BOPP-film van 3.000 tot 1,5-2,0 cc/m2.d.atm.
Testen wezen tevens uit dat Nanolok PT op PET eveneens de vochtbarrière verbetert. Sommige beperkingen van het procédé in het geval van PP houden verband met de droogtijd van de coating: die is vrij lang, gezien het geringe gehalte aan vaste stof ervan; het probleem is minder groot in het geval van PET waar bij een hogere temperatuur kan worden gedroogd. Om het probleem op te lossen, bestudeert InMat nieuwe benaderingen zoals alternatieve verwarmingsmiddelen (microgolven en/of IR), dunnere bekledingen, verbeterde formuleringen.
Meer informatie vindt u op de website van het bedrijf.
Bron: Techniline en Pack4Food