Bij het waarnemen van een smaak worden verschillende oordelen gevormd. Eén hiervan is de intensiteit van de smaak. Dit oordeel komt zeer snel tot stand. Een tweede oordeel is de aangenaamheid van de smaak. Dit oordeel is afhankelijk van een groot aantal factoren en is daardoor vager, complexer en dus langzamer. Zeer aangename en zeer onaangename smaken leveren echter een sneller en duidelijker oordeel op en hebben een grotere invloed op de smaakbeleving dan matig (on)aangename smaken.
Ook vooraf verstrekte informatie over de aangenaamheid van een smaak heeft invloed. Wanneer bijvoorbeeld iemand verteld wordt dat een glas melk bedorven kan zijn voordat hij of zij er een slok van neemt, zal een vieze smaak sneller waargenomen worden. Dat ook gerichte aandacht de waarneming kan beïnvloeden, blijkt uit de observatie dat smaakgebieden in de hersenen actief worden wanneer een proefpersoon een specifieke smaak probeert te ontdekken, zelfs in een smaakloze oplossing. Aandacht voor een smaak en informatie over die smaak kunnen dus leiden tot een veranderde smaakwaarneming.
De bevindingen uit dit proefschrift kunnen van belang zijn voor de organisatie van goede taste-panels of voor iedereen die de smaakwaarneming wenst te sturen.
Bronnen
- Helmholtz Instituut - Universiteit Utrecht
- Veldhuizen M.G. (2006). Subjective intensity and pleasantness in taste. Proefschrift.